In Astana zijn we maar 1 avond gebleven. De dag erna waren we al vroeg uit de veren om aan de grote treinreis naar Rusland te beginnen. Na de tascontrole op het station ging het instappen in de trein vrij vlot. Deze rit naar Moscow duurt zo'n 3 dagen en 2 nachten. De eerste dag reden we met dit antieke gevaarte door het noordelijke gedeelte van Kazachstan richting de grens. Ergens voor de grens wordt de diesellocomotief verwisselt voor een modernere uit Rusland.

Rond 7 uur 's avonds was het zo ver. Eerst kregen we de Kazachse controle waarbij ze een aantal keer vroegen hoe ik heette. Duh dat zie je toch in mijn paspoort...Alles bij elkaar waren ze 1 1/2 bezig en het werd steeds broeieriger en muffer in onze coupe van dat stilstaan. Nadat deze heren en hun hondje weer verdwenen gingen we snel naar de restaurantwagon om af te koelen en te dineren. Zaten deze Kazachse types er ook. Ze vroegen ons dingen als ' do you have marihuana?' Een half uur verder boemelen kwam de Russische controle en het hele riedeltje begon weer van voren af aan. Het heeft er ook mee te maken dat ze ons reisplan een beetje vreemd vinden. Nadat alles was afgerond door de Russen zei onze coupe-chef op KGB toon de legendarische woorden 'Welcome to Russia'.

Onze medereizigers waren een Russische mevrouw tegenover met een nogal emotieloze uitdrukking, een zonderling teruggetrokken Rus boven die amper wat zei. Ook waren er de eerste nacht een beetje vreemde gasten, een man die mij de hele tijd bleef aanstaren en de typische militair rus. Ik heb een laken opgehangen voor mijn bovenbed en mijn eigen tent gebouwd voor dat ik ging slapen.
Rond 6 uur 's ochtends had Renze lekker een bakkie pleur gezet in zijn thermosfles en ging eens goed voor het raam zitten. De chef van onze coupe, Timor uit Georgie, had hem namelijk getipt dat het erg mooi ging worden. We gingen recht door het Oeral gebergte met Grizzly beren enzo. Maar om eentje te zien moet je vodka drinken zei Timor. Het landschap is echt prachtig. Je ziet vele bossen, rivieren en dorpjes met zelfgebouwde huisjes. Ergens in het Oeralgebergte stopten we bij een dorpje om souvenirs in te slaan. Timor probeerde ons de grootste en meest kitsche schilderijen aan te smeren. Uiteindelijk werd het een soort parelketting voor Wendy nadat Timor de stenen had goedgekeurd of deze wel bij mijn sterrenbeeld waterman pasten.

Overdag kwam er vaak een schattig blond meisje (3 jaar) op bezoek die naar muziek wilde luisteren met mijn koptelefoon. Daarnaast begon ze te pulken aan de bedrading, ging wild typen op de tablet en pakte mijn telefoon af. Verder was ze heel lief en ik kreeg nog een armbandje van haar moeder (voor het babysitten denk ik).
Op dag 2 werden we wakker van windeieren van de afzonderlijke buurman. De zuur-kijkende dame op het benedenbed was inmiddels verwisseld door haar bolle broer. Hij leefde op een halve vuilniszak met snoep en pillen. We kozen snel eieren voor ons geld en gingen op bezoek bij de Kazachse tantes van het restaurant voor een ontbijtje.

De restaurant ladies zijn echt geweldig. Beiden hebben gouden tanden en houden van lekker Kazachs eten. Dat krijg je met behulp van hun advies ook voorgeschoteld. Goulashachtige dingen en een soort vleespasteitjes. Ze vinden het maar raar dat we geen suiker en melk in de koffie willen. Af en toe klooien ze met de microfoon-speaker en proberen 'hippe' popmuziek op te zetten. Een soap werd het helemaal toen er in de ochtend een geblondeerde oma met pruillip en tienerkleren aanschoof. Ze leek geen geld te hebben maar alles wat ze op tafel kreeg (de pap, de thee het aardappelbroodje) stuurde ze met een hoog krengerig stemmetje terug naar de keuken want het was te koud of te warm. Echt credits voor de Kazach ladies die deze demente babouschka toch tevreden achter lieten (misschien was ze al loerend afgeleid door de 2 Rusboys naast zich) Deze boys waren wel weer een ander typisch iets. Niet ontbijten maar aan tafel zitten en bier bestellen. Voordat wij onze eieren op hadden tikten ze halve liter nummer twee erin.